سکوت نکردم که فراموشت کنم
نمی خواهم از یادم بروی....
اشک نمی ریزم
تا.......
لحظه های نبودنت را ابری کنم
تنها...تنها...
لحظه های با تو بودن را مرور می کنم
و...به تو می اندیشم در ابدیت لحظه ها
نمی دانی چه غمگینم
در این تاریکی شبها
چه بی تابانه دلگیرم
نمی دانی که گاهی عاشقانه
در تب رویای تو ارام می گیرم

چه قدر سخته تو چشمای کسی که تمام عشقت رو ازت دزدید
و به جاش یه زخم همیشگی رو به قلبت هدیه داد زل بزنی و
به جای اینکه لبریز کینه و نفرت شی‌ ، حس کنی هنوزم دوسش داری
چه قدر سخته دلت بخواد سرت رو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار غرورش
همه وجودت له شده ….
چه قدر سخته تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی
اما وقتی دیدیش هیچ چیزی جز سلام نتونی بگی….
چه قدر سخته وقتی
پشتت بهشه دونه های اشک گونه هاتو خیس کنه اما مجبور باشی بخندی
تا نفهمه هنوزم دوسش داری …….
چه قدر سخته گل آرزوهاتو تو باغ دیگری ببینی
و هزار بار تو خودت بشکنی و اون وقت آروم زیر لب

بگی : گل من باغچه نو مبارک

گاه دلتنگ می شوم

دلتنگ تر از همه دلتنگی ها

گوشه ای می نشینم وحسرتها را می شمارم

و باختن ها را و صدای شکستن ها را ...

نمی دانم من کدام امید را ناامید کرده ام

و کدام خواهش را نشنیدم و به کدام دلتنگی خندیدم

که اینچنین دلتنگم؟

خیلی دلم گرفته از این همه جدایی

گذشت قدیم و حالا من کجا تو کجایی

خیلی گرفتست حالم , همش دلم میگیره

اونقدر قدم میزنم تا نفسام بگیره

خوابیده بودم کابوس می دیدم از خواب بلند شدم تا به آغوشت پناه ببرم،

افسوس

یادم رفته بود که از نبودنت به خواب پناه برده بودم....

وقتی که تو حرف دلم رانمیخوانی ، چه فرق دارد خودم بنویسم ، یا کپی کنم!...

نگاه تو
انعکاس صامت گرفتگی صدای یک فریاد است ...
به من نگاه کن,بگذار من در سکوت نگاه تو
تراژدی مرگ همه ی فریاد ها را
تجربه کنم ...

زندگی " باغی " است

که

با عشق "باقی" است !

مشغولِ "دل" باش نه"دل مشغول" !

بیشتر "غصه های ما" از "قصه های خیالی" ماست !

پس بدان

اگر "فرهاد"باشی

همه چی شیرین است !

خدایا ...

 هیچ می دانی که همیشه به موقع

به دادِ دلم.. تو می رسی ؟؟!

آنجا که خسته ام ..

  آنجا که دل شکسته ام ..

  آنجا که ازهمه ی عالم و ادم گسسته ام ..

 همیشه تو همان دستی هستی

که می گیری از دلم غبارِغمها را،

سپاس خدایِ قطره ها ...

 بارانت بر دلم بارید و نگاهِ من تر شد!

و من...

 از یمنِ وجودِ تو ...

 تازه تر شدم !!

اگر از پایان گرفتن غم هایت

نا امید شده ای؛

به خاطر بیاور

زیباترین صبحی که تا به حال تجربه کرده ای؛

مدیون صبرت

در برابر سیاه ترین شبی هستی؛

که هیچ دلیلی برای تمام شدن نمی دیدی ...

.

.

چقدر سخته

که یک دنیا بها باشی ،نتونی که رها باشی

چقدر سخته

که بارونی بشی هر شب ،نتونی آسمون باشی

چقدر سخته

که چشمات رنگ غم باشه ولی ظاهر پر از خنده

چقدر سخته

که عشقت آسمون باشه ، ولی آسون بگن چنده

چقدر سخته

کلامت ساده پرپر شه، نتونی ناجی اش باشی

چقدر سخته

که رفتن راه آخر شه ،نتونی راهی اش باشی

چقدر سخته

تو خونت عین مهمون شی ،بپوسی

دست ویرون شی

چقدر سخته

دلت پر باشه ، ساکت شی

ولی تو سینه ، داغون شی

چقدر سخته

که یک دنیا صدا باشی

ولی از صحنه ی خوندن جدا باشی

چقدر سخته

که نزدیک خدا باشی ولی غرقِ اَدا باشی !

(ترانه چقدر سخته (رضا صادقی) )

.

.

بهار آمد تا بگوید :

حتی اگر نمی شود که همیشه سبز ماند ،

ولی می توان

دوباره و دوباره و دوباره

سبز و پر شکوفه و پر از جوانه شد..

(خسرو شکیبایی)

(خدا درِ فرصت برای شروعِ جدید، همیشه باز گذاشته)

.

.

و آن زمان که عاشق می شوی

 و می دانی که عشقی هست

 و باور داری کسی تو را دوست دارد

 و در آن شبهای سرد و یخبندان با تو می ماند...

 در آن لحظات می فهمی

دوست داشتن چقدر زیباست

 و آن زمان که کسی در فراسوی خیال تو نیست

 و تو تنهای تنها

در جاده های برهوت زندگی قدم می زنی

 تنها اوست(خدا) که به تو

 آرامش خیال می دهد...

.

.

ﻧﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﯽ ﻭ ﻧﻪ ﺍﻧﺪﻭﻩ

ﻭ ﻧﻪ ﻫﯿﭽﯿﮏ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡِ ﺍﯾﻦ ﺁﺑﺎﺩﯼ ..

ﺑﻪ ﺣﺒﺎﺏِ ﻧﮕﺮﺍﻥِ ﻟﺐ ﯾﮏ ﺭﻭﺩ ، ﻗَﺴﻢ

ﻭ ﺑﻪ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺖ،

ﻏﺼﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ!

ﺁﻧﭽﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﯼ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ..

ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﻋﺮﯾﺎﻧﻨﺪ.

ﺑﻪ ﺗﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﻮﺩ،ﺟﺎﻣﻪ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﭙﻮﺷﺎﻥ

ﻫــﺮﮔﺰ..

(ســهراب سپهری)

.

.

به راستی چه سخت است

خندان نگهداشتن لب ها؛

در زمان گریستن قلب ها

و تظاهر به خوشحالی در اوج غمگینی؛

و چه دشوار و طاقت فرساست،

گذراندن روزهای تنهایی؛

در حالی که تظاهر می کنی

هیچ چیز برایت اهمیت ندارد؛

اما چه شیرین است

در خاموشی و خلوت،

به حال خود گریستن..

و فقط خداست ، آرام بخش دلها !

.

زندگی فیلم است؛

کارگردان آن خدا؛

تصویر برداران آن فرشتگان؛

و بازیگرانِ آن نیز،ما هستیم؛

پس سعی کنیم

در جشنواره ی آخرت اُسکار بگیریم..

.

خداوندا؛

پناهم می دهی امشب؟

میان آب و گِل رقصان، میان خار و گُل خندان؛

در آن آغوش نورانی،

پناهم می دهی امشب؟

دل و دین در کف یغما و من تنها؛

در این هنگام روحانی،

پناهم می دهی امشب ...؟!

.

.